Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 26 listopada 2023 roku zmarł Prof. zw. dr hab. Jerzy Wiśniewski, emerytowany nauczyciel akademicki Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Odszedł od nas Nestor Wydziału Leśnego i Technologii Drewna, długoletni pracownik naukowo-dydaktyczny, wychowawca wielu pokoleń leśników.
Msza święta w intencji zmarłego odbędzie się 30 listopada w czwartek, o godz. 11 w kościele św. Jana Vianneya w Poznaniu (ul. Podlaska 10). Pod kościołem zostanie postawiony autobus, który zapewni transport na cmentarz. Pogrzeb odbędzie się o godz. 12 na Cmentarzu parafii pw. św. Jana Vianneya przy ul. Lutyckiej.
Prof. zw. dr hab. Jerzy Wiśniewski ukończył studia inżynierskie (1957) i magisterskie z wyróżnieniem (1958) na Wydziale Leśnym WSR w Poznaniu. W 1964 roku sfinalizował doktorat wyróżniony Srebrnym Medalem Senatu Uczelni, a w 1968 roku docenturę (habilitację) wyróżnioną nagrodą indywidualną III stopnia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1978 roku i profesora zwyczajnego w 1989 roku.
Główne kierunki działalności naukowej Profesora to: biologia, ekologia i patologia mrówek leśnych, taksonomia, ekologia i zoogeografia roztoczy z rzędu Mesostigmata, las jako źródło inspiracji twórczej, estetyka lasu, biografie zasłużonych leśników.
W latach 1958-2005 pracował w Katedrze (Instytucie) Ochrony Lasu Wyższej Szkoły Rolniczej (Akademii Rolniczej) w Poznaniu na etatach od laboranta, asystenta technicznego do wicedyrektora Instytutu, kierownika Katedry. W 2005 r. przeszedł na emeryturę.
Prof. zw. dr hab. Jerzy Wiśniewski opublikował ok. 450 prac naukowych i popularnonaukowych, w tym ok. 50% w periodykach zagranicznych. Z wydawnictw książkowych na uwagę zasługują m.in.: „Heinrich von Salisch (1846-1920). Gutsbesitzer, Forstmann, Politiker, Wohltäter“ (2010, 2013), wspólnie z W. Hirschmannem „Weltweite Revision der Gattung Nenteria Oudemans 1915“ (1985) i „Die Uropodiden der Erde“ (1993), z B. Kiełczewskim „Kulturotwórcza rola lasu” (5 wydań w latach 1996-2012), z D. J. Gwiazdowiczem „Ochrona przyrody“ (2004, 2009) i „Estetyka lasu” (2011, 2014), „Polskie ekspozycje łowieckie” (2013), Nieznana twórczość profesora Józefa Rivolego” (2023) oraz „Ludwik Sitowski (1880-1947)” (2023, W serii wydawniczej „Biografie Rektorów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu”).
Był autorem lub współautorem opisów nowych dla nauki ok. 450 gatunków i 5 rodzajów roztoczy oraz 29 gatunków i 2 rodzajów grzybów entomopatogenicznych.
Wypromował 5 doktorów, w tym 1 z Egiptu. Był także promotorem w 2 przewodach na uhonorowanie tytułem doktora honoris causa: prof. zw. dr. hab. B. Kiełczewskiego oraz prof. zw. dr. K. Mańki.
Był sekretarzem, wiceprzewodniczącym i przewodniczącym Komisji Nauk Leśnych i Drzewnych Oddziału PAN w Poznaniu (1980-2010), a także przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie (1998-2009).
Za pracę naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymał m.in.: Krzyż Kawalerski (1982) i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2004), Kordelas Leśnika Polskiego (2005), odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2009), odznakę „Za Zasługi dla Łowiectwa” (2014), Medal im. Michała Oczapowskiego (2016), Medalem „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” a także nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego: zespołowe II stopnia (1968) i III stopnia (1974, 1997), indywidualne III stopnia (1968) i I stopnia (1983, 1989), Nagrodę Wydziału II Nauk Biologicznych PAN (1988) oraz 2 dyplomy uznania Wydziału V Nauk Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych PAN (2005, 2010).
W uznaniu zasług w dziedzinie taksonomii naukowcy z Niemiec, Rumunii, Egiptu i Polski dedykowali mu 7 nowych dla nauki gatunków roztoczy oraz 1 gatunek grzyba.
Był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1966) i Polskiego Towarzystwa Leśnego (od 1978, członek honorowy od 2002).
prof. dr hab. Piotr Łakomy
 |