Pełna nazwa nowej płyty to „płyta drogowa żelbetowa pełna samoodwadniająca PDS”. Płyta jest efektem współpracy Katedry Inżynierii Leśnej z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu i firmy Betard Sp. z o.o. Płyty najpierw badano laboratoryjnie, następnie przeszły pozytywnie testy terenowe i w efekcie przystąpiono do procedur związanych z uzyskaniem patentu i Krajowej Oceny Technicznej.
Na mocy umowy o wspólności prawa do uzyskania patentu i patentu na wynalazek (nr umowy WP/15/2018), zawartej w dniu 12.10.2018 r. instytucje te wspólnie złożyły do Urzędu Patentowego RP wniosek o udzielenie patentu na wynalazek pt.: „Samoodwadniająca się płyta drogowa, przeznaczona zwłaszcza do budowy dróg śladowych stałych lub tymczasowych. Zgłoszenie oznaczono numerem: P.426938.
Płyta samoodwadniajaca PDS na wniosek producenta Betard Sp. z o.o. uzyskała pozytywną ocenę właściwości użytkowych wyrobu budowlanego. Krajową Ocenę Techniczną wydał w dniu 14 lutego 2019 roku Instytut Badawczy Dróg i Mostów (Nr IBDiM-KOT-201910281wydanie 1)
Krajowe oceny techniczne są wydawane na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie krajowych ocen technicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1968).
Krajową ocenę techniczną wydaje się, zmienia i przedłuża po przeprowadzeniu postępowania w sprawie wydania krajowej oceny technicznej na podstawie oceny właściwości użytkowych wyrobu budowlanego i przewidywanej trwałości zidentyfikowanego wyrobu budowlanego, potwierdzonych, w zależności od potrzeb, badaniami i obliczeniami z uwzględnieniem zharmonizowanych metod badań i obliczeń, oględzinami, opiniami ekspertów lub innymi dokumentami.
Nawierzchnie z płyt są trwałe i szybko się je instaluje. Można z nich budować nawierzchnie stałe lub tymczasowe. W minionym roku nadleśnictwa poklęskowe doceniły zalety dróg z płyt betonowych. Zapotrzebowanie na płyty było tak duże, że producenci nie nadążali z produkcją. Powstał nawet pomysł, aby w wytypowanych jednostkach PGL LP składować płyty do budowy doraźnych dróg tymczasowych.
Dotychczas stosowano płyty tzw. ”płaskie” o słabo odwadniającej się powierzchni. Płyty miały tendencję do przesuwania się, szczególnie na podjazdach. Przy większych spadkach niwelety, przyczepność malała. Powierzchnie dotychczas stosowanych płyt nie były estetyczne. Powierzchnia nowej płyty posiada „gotowy” spadek jednostronny (2%). Bok wewnętrzny od strony osi drogi ma pochylenie od pionu, dzięki czemu płyta zakotwicza się po uzupełnieniu gruntem lub kruszywem środkowego pasa miedzy płytami.
Wniosek patentowy zawiera również opis płyt pięciokątnych, które ułatwiają układanie mijanek o różnej długości.
Zalety zgłoszonych do opatentowania płyt:
- zwiększenie stabilności konstrukcji,
- wyprofilowanie ułatwiające utrzymanie kierunku jazdy,
- ułatwione odwodnienie jezdni i mijanki,
- ułatwienie pokonywania wzniesień,
- możliwość wyeksponowania kruszywa w celu podniesienia estetyki płyty.
Prof. dr hab. inż. Andrzej Czerniak
Kierownik Katedry Inżynierii Leśnej
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu