Od kilku lat wzrasta liczebność sokoła wędrownego gnieżdżącego się w polskich lasach. Tendencja ta jest przedmiotem analiz ornitologicznych dotyczących między innymi preferencji siedliskowych tego gatunku. Na podstawie takiej wiedzy wskazuje się kolejne, nowe lokalizacje, w których umieszcza się sztuczne gniazda.
Sokół wędrowny niemal wyginął w naszym kraju, jednak dzięki aktywności sokolników i programom reintrodukcji jego liczebność powoli wzrasta. Obecnie liczebność nadrzewnej populacji tego gatunku szacuje się na około 30 par i wykazuje ona tendencję wzrostową.
Sokół wędrowny nie buduje gniazd w środowisku leśnym lecz wykorzystuje gniazda już istniejące np. kruka zwyczajnego czy myszołowa zwyczajnego.
Od kilku lat realizowany jest, przez mgr inż. Pawła Wielanda z Nadleśnictwa Wolsztyn, temat badawczy dotyczący preferencji sokoła wędrownego w wyborze miejsc gniazdowania. Projekt ten jest koordynowany przez pracownika naszego Wydziału prof. dr hab. Dariusza J. Gwiazdowicza.
Na podstawie corocznych obserwacji sokołów na danym terenie oraz wstępnych wyników badań dotyczących wybiórczości siedliskowych wytypowano miejsca, w których warto zainstalować sztuczne gniazda. Eksperyment ten, pozwoli na potwierdzenie lub odrzucenie hipotezy badawczej dotyczącej kryteriów wyboru gniazd, które chętnie są zasiedlane przez sokoła wędrownego.
W tym roku zainstalowano sztuczne gniazda na terenie RDLP Zielona Góra w nadleśnictwach: Lipinki, Torzym i Wymiarki oraz w Wielkopolsce, na terenie Nadleśnictwa Karczma Borowa oraz w Wielkopolskim Parku Narodowym.
Teraz nie pozostaje nic innego jak tylko trzymanie kciuków, aby powyższe lokalizacje zostały zauważone i zaakceptowane przez sokoły.
 |  |  |  |  |