Termin: od 11 marca 2019 r. do 3 kwietnia 2019 r.
Miejsce: hol Kolegium Cieszkowskich, Poznań, ul. Wojska Polskiego 71
Wstęp wolny: godz. 8.00 – 19.00
Prezentowana wystawa jest próbą przybliżenia piękna i różnorodności Nowej Zelandii. Prowadzi nas od północnych krańców Wyspy Północnej (drzewa kauri, półwysep Coromandel), przez jej część środkową (Hobbiton i zjawiska geotermalne w okolicach miasta Rotorua). Następnie przenosimy się na północną część Wyspy Południowej (plaża Wharariki, PN Abel Tasman), i dalej przez jej zachodnie wybrzeże (Pancake Rocks, lodowce Franz Josef i Fox w Alpach Południowych, PN Fiordland) i część południowo-centralną (jezioro Wanaka) docieramy na wschodnie wybrzeże (głazy Moeraki, kolonie albatrosów ciemnoskrzydłych i pingwinów na półwyspie Otago). Naszą przygodę kończymy na półwyspie Kaikoura słynącym z możliwości obserwacji kaszalotów spermacytowych w otaczających go wodach.
Nowa Zelandia (w języku Maorysów Aotearoa – Kraj Długiej Białej Chmury) jest krajem niewiele mniejszym od Polski, zamieszkanym przez niecałe 5 milionów ludzi. Składa się z dwóch dużych wysp (Północna i Południowa) ułożonych południkowo oraz szeregu mniejszych. Położona daleko, na antypodach świata, Nowa Zelandia jest najodleglejszym od Polski państwem.
Rozsławiona na świecie przez ekranizację Władcy Pierścieni i Hobbita zachwyca wyjątkowymi krajobrazami. Długotrwała izolacja spowodowała, że około 80% flory Nowej Zelandii stanowią gatunki endemiczne. Poza 2 gatunkami nietoperzy nie występują tu naturalnie żadne ssaki. Wśród znanych endemitów można wymienić jaszczurkopodobną tuatarę (hatterię) – najprymitywniejszego gada na świecie oraz liczne ptaki, w tym nielotne: takahe, pięć gatunków kiwi, papugę kakapo. Niestety, to królestwo niespotykanych nigdzie indziej zwierząt i roślin zagrożone jest przez gatunki sprowadzone przez osadników, przede wszystkim: koty, psy, szczury, króliki, kitanki lisie (torbacze sprowadzone z Australii).
 |