W ramach projektu „Czynna ochrona mopka zachodniego na wybranych obszarach leśnych w Polsce”, na terenie kraju zostało powieszone 1200 specjalnych szczelinowych budek w 12 obszarach leśnych położonych w różnych regionach kraju (w tym: 10 obszarów Natura 2000, Kampinoskim Parku Narodowym oraz parkach krajobrazowych: Bolimowski Park Krajobrazowy, Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka).
Utrata schronień obok utraty zasobów pokarmowych stanowi główne zagrożenie dla wielkości populacji nietoperzy. Kryjówki w drzewach: dziuple i szczeliny w korze i pniach drzew są dla tych zwierząt miejscem rozrodu i wychowywania młodych. Lasy przekształcone przez człowieka nie zapewniają nietoperzom wystarczającej liczby kryjówek, dlatego w ubogich w naturalne dziuple drzewostanach rozwiesza się sztuczne schronienia w postaci skrzynek nietoperzowych. Takie budki, skonstruowane specjalnie dla tych ssaków, stanowią istotny element strategii ich ochrony w lasach i na ogół są chętnie przez nie zasiedlane. Jednak Mopek zachodni zdecydowanie omijają powszechnie wieszane „nietoperzowe budki”, które nie spełniają jego wymagań siedliskowych, ponieważ preferuje on szczeliny i pęknięcia w pniach.
Dla 12 obszarów leśnych rozlokowanych na terenie całego kraju rozwieszono po 100 specjalnie skonstruowanych dla mopków budek szczelinowych. Wywieszenie schronów, okazało się technicznie trudnym zadaniem. Wykonane z drzewa dębowego budki ważyły 20 kg, a zostały powieszone na wysokości 5 m. W miejscach zgrupowań schronień jest prowadzony monitoring zasiedlenia oraz detektorowy monitoring aktywności mopków. To nowatorski sposób próbkowania populacji gatunku, który umożliwi ocenę zmian w jej dynamice. Uzyskane wyniki zostaną wykorzystane przy rozszerzaniu podjętych działań ochroniarskich mopka na kolejnych obszarach leśnych.
W projekcie ochrony mopka biorą udział przyrodnicy i naukowcy działający w Ogólnopolskim Towarzystwie Ochrony Nietoperzy w tym z: Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Łódzkiego, Instytutu Biologii Ssaków Polskiej Akademii Nauk w Białowieży, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, Instytutu Nauk Biologicznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Koordynatorem projektu jest prof. UPP. dr hab. Andrzej Węgiel z Wydziału Leśnego i Technologii Drewna UPP.
Projekt dofinansowany ze środków Mechanizmu Finansowego EOG 2014-2021 w ramach programu „Środowisko, Energia i Zmiany klimatu”.
 |  |  |