Występująca w europejskich lasach czeremcha przyczynia się do ich zniekształcenia lub degradacji rodzimych ekosystemów. Dlatego podejmowane są działania ograniczające jej występowanie. Jedną z nich jest metoda biologiczna związana z wypasem zwierząt. Celem badań było opracowanie i identyfikacja atraktantu, który podniósłby atrakcyjność czeremchy jako bazy żerowej dla jeleniowatych, co ograniczyłoby jej występowanie. Badania te prowadzono w Arboretum Leśnym w Zielonce. W doświadczeniu wykorzystano trzylatki: Tilia cordata, Acer pseudoplatanus, A. platanoides, Fagus sylvatica i Prunus serotina. Przed sadzeniem sadzonek zmierzono ich wysokość. Kontrolę (K, 10 drzew) stanowiły drzewa każdego gatunku, które nie były opryskiwane atraktantami. Kolejny zestaw 10 drzew traktowano na całej powierzchni pędów mieszanką przynęty (MW), a kolejne 10 drzew spryskano 10% wodnym roztworem NaCl. Rozpylanie atraktantu powtarzano sześć razy. Wszystkie zaobserwowane uszkodzenia zostały zarejestrowane. Inwentaryzowane uszkodzenia drzew podzielono na cztery kategorie: 0%, brak uszkodzeń; I, 1–20% uszkodzonych drzew; II, 21–50% uszkodzonych drzew i III, ponad 50% uszkodzonych drzew. Badania te wskazują na możliwość wykorzystania atraktantów jako preparatów wpływających pozytywnie na walory smakowe czeremchy dla jeleniowatych. Drzewa były zgryzane przez daniele, Prowadzenie dalszych badań nad udoskonaleniem preparatów może dać szansę na ograniczenie stosowania środków chemicznych w ochronie lasów oraz dać możliwość stosowania atraktantów tam, gdzie jest to nie można stosować herbicydów.
Publikacja dostępna pod postem
https://sciendo.com/pl/article/10.2478/ffp-2023-0010?fbclid=IwAR2kYJQsO0...