Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility Zmarł Prof. dr hab. Juliusz Perkowski | Wydział Leśny i Technologii Drewna

Zmarł Prof. dr hab. Juliusz Perkowski

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 21 stycznia 2022 roku zmarł śp. Prof. dr hab. Juliusz Perkowski emerytowany nauczyciel akademicki Wydziału Leśnego i Technologii Drewna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

Odszedł od nas długoletni pracownik naukowo-dydaktyczny Katedry Chemii w latach 1984-2018. W osobie Pana Profesora Uniwersytet stracił zasłużonego członka naszej społeczności, cenionego naukowca, wychowawcę wielu pokoleń studentów i kadr naukowych.

Pogrzeb odbędzie się 31 stycznia 2022 r. o godz. 12.30 na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.

Rodzinie i Bliskim Zmarłego Profesora wyrazy współczucia składają: Rektor i Senat, Dziekan Wydziału Leśnego i Technologii Drewna oraz wspólnota akademicka Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

Juliusz Perkowski zawodowo związany był ze szkolnictwem wyższym, na początku swojej drogi zawodowej pracując na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1967-1984), a następnie na Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego (obecnie Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu, w latach 1984-2018). Podczas pracy w Instytucie Chemii UAM zajmował się m.in. reakcją hydrosililowania oraz metodami syntezy związków krzemoorganicznych. Okres ten zaowocował współautorstwem w jedenastu zgłoszeniach patentowych oraz szeregiem opracowań, zarówno naukowych oraz dla potrzeb przemysłu. W 1984 roku rozpoczął pracę w Katedrze Chemii Akademii Rolniczej w Poznaniu, początkowo w charakterze specjalisty, a od 1986 roku na stanowisku starszego asystenta. Tematyka Jego działalności naukowej uległa wówczas zmianie i dotyczyła badań nad występowaniem mykotoksyn w ziarnie zbóż i ich tworzeniem przez patogeny roślin. Z czasem swoje zainteresowania naukowe rozszerzył o prace z zakresu metabolomiki oraz naturalnego występowania seskwiterpenów epoksydowych (trichotecenów) oraz zearalenonu w ziarnie roślin zbożowych. Wyniki tych prac pozwoliły na ustalenie profilu metabolitów tworzonych przez określony gatunek grzyba, a także na potwierdzenie w ścisłych doświadczeniach polowych zróżnicowania szczepów w obrębie danego gatunku. Za szczególnie pionierskie w tej dziedzinie można uznać prace nad inokulacją różnych genotypów pszenicy, a później żyta prowadzone wspólnie z Stichting Voor Plantenveredeling SVP w Wageningen oraz Institut für Pflanzenzüchtung, Saatgutforschung und Populationsgenetik und Landessatzuchtanstalt Universität Hohenbeim. Praca z tego okresu opublikowana wspólnie z C.H.A. Snijdersem uznawana jest do dziś za jedną z fundamentalnych w tym zakresie.

W ostatnich latach Jego badania ukierunkowane były na kompleksowe podejście do zagadnień interakcji roślina-patogen, czego efektem były projekty finansowane przez Narodowe Centrum Nauki. Osiągnięcia we wszystkich dziedzinach badawczych stawały się kolejno podstawą do uzyskania stopni kariery naukowej, od doktora do profesora tytularnego.