Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility Czy wymiana pary wodnej pomiędzy korą drzew a atmosferą wpływa na mikroklimat leśny? | Wydział Leśny i Technologii Drewna

Czy wymiana pary wodnej pomiędzy korą drzew a atmosferą wpływa na mikroklimat leśny?

Czy wymiana pary wodnej pomiędzy korą drzew a atmosferą wpływa na mikroklimat leśny? Jak dużo pary wodnej kora może pochłonąć z powietrza atmosferycznego? Jaki jest udział higroskopijności kory w bilansie wodnym ekosystemów leśnych?

Kora, jako najbardziej zewnętrza warstwa drzew i krzewów ulega zwilżaniu w czasie opadu deszczu oraz reaguje na zmiany w wilgotności względnej powietrza, tj. może wymieniać wodę z atmosferą poprzez adsorpcję i desorpcję pary wodnej. O tym jak dużo kora może zatrzymać wody (zarówno higroskopijnej, jak i tej pochodzącej z opadu deszczu) decydują między innymi jej właściwości fizyczne, które z kolei zależą od gatunku drzew. Niektóre badania wskazują, że higroskopijność kory może stanowić ponad 30% jej całkowitej pojemności wodnej. Stosunkowo słabe zrozumienie relacji pomiędzy higroskopijnością kory, a absorbcją wody w czasie opadu oraz ilością wody spływającej po pniu nie pozwala jednak na szerszą ocenę znaczenia higroskopijności kory w bilansie wodnym ekosystemów leśnych i jej wpływu na regulację mikroklimatu wewnątrz drzewostanu.

Autorzy publikacji przebadali właściwości fizyczne, wodne i higroskopijne zewnętrznej i całkowitej kory sześciu gatunków drzew w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, do których zaliczono: Carya glabra Mill., Carya tomentosa (Lam.) Nutt., Quercus stellata Wangenh., Quercus alba L., Liquidambar styraciflua L. i Pinus taeda L.

Wyniki badań wykazały, że:

gatunki o większej gęstości objętościowej i mniejszej porowatości ogólnej kory (zewnętrznej i całkowitej), charakteryzowały się wyższą higroskopijnością aktualną kory, przy czym właściwości fizyczne nie miały wpływu na jej całkowitą pojemność wodną,

różnice pomiędzy potencjalną i aktualną higroskopijnością kory wskazują, że struktura wewnętrzna kory może wpływać na tempo adsorpcji oraz „dostępność” głębszych warstw kory, zdolnych do pochłaniania pary wodnej z atmosfery,
czas potrzebny do osiągnięcia aktualnej higroskopijności przez korę całkowitą był o około sześć dni dłuższy niż czas potrzebny do osiągnięcia higroskopijności aktualnej przez korę zewnętrzną. Wskazuje to, że kora zewnętrzna jest najbardziej aktywną warstwą kory, która może reagować na zmiany w wilgotności względnej powietrza,
higroskopijność kory może stanowić > 60% jej całkowitej pojemności wodnej, zależnie od gatunku drzew. Zdolność kory do pochłaniania pary wodnej z powietrza atmosferycznego powoduje, że kora pozostaje w  pewnym stopniu nasycenia pomiędzy poszczególnymi opadami deszczu, co może z kolei wpływać na zdolność zatrzymywania wody i ilość wody spływającej po pniu w czasie wystąpienia opadu deszczu. Może mieć to szczególne znaczenie w strefie klimatu wilgotnego, gdzie pomiędzy opadami deszczu utrzymuje się wysoka wilgotność względna powietrza atmosferycznego.

 

Ilek Anna, Siegert Courtney M., Wade Adam

 Hygroscopic contributions to bark water storage and controls exerted by internal bark structure over water vapor absorption

Trees-Struct. Funct.

https://link.springer.com/article/10.1007/s00468-021-02084-0